درست است که مردم دوست دارند فرزندانشان بزرگ شوند و زندگی مستقلی داشته باشند اما با این حال، تجربه رها کردن، اغلب تلخ یا از نظر احساسی چالش برانگیز است. وقتی فرزندانشان آشیانه (منزل) را ترک می‌کنند، والدین ممکن است احساس تنهایی، غمگینی و درجاتی از اندوه داشته باشند، چه برای زندگی مستقل، چه شروع یک حرفه دانشگاهی یا دنبال کردن روابط خود. زنان معمولاً بیشتر از مردان رنج می‌برند و احساس غم و اندوه ممکن است در میان والدینی که در خانه می‌مانند و زندگی‌شان حول برآورده کردن نیازهای روزمره فرزندانشان سازماندهی شده است، آشکارتر باشد.
سندرم آشیانه خالی به ناراحتی و سایر احساسات پیچیده‌ای اشاره دارد که والدین اغلب هنگام خروج فرزندانشان از خانه تجربه می‌کنند.
این سندرم آشیانه خالی که بسیاری از والدین تجربه می‌کنند یک اختلال یا تشخیص بالینی نیست. این دوگانگی عاطفی یک دوره گذار عادی زندگی را منعکس می‌کند. در حالیکه مردم اغلب بر جنبه‌های عاطفی منفی تمرکز می‌کنند، این بار در زندگی یک نفر می‌تواند دری را به روی احتمالات جدید و مثبت باز کند. بدون تعهدات متعدد مراقبت و تربیت انسان دیگر، افراد می‌توانند از فرصت استفاده کنند تا هویت خود را دوباره تعریف کنند، تصمیم بگیرند که چه چیزی را برای بقیه عمر خود می‌خواهند، دوباره انرژی را به حرفه یا زمینه‌های مورد علاقه خود اختصاص دهند، و زندگی زناشویی را تجدید کنند.
در سندروم آشیانه خالی ، علائمی که ممکن است احساس شود :
- غمگینی
- افسردگی
- تنهایی
- پریشانی
- نگرانی یا اضطراب در مورد رفاه فرزندشان
- از دست دادن هدف و معنا در زندگی
- افزایش تنش‌های زناشویی
اگر والدین بیش از حد و برای مدت طولانی گریه می‌کنند و به خصوص اگر زندگی روزمره و کار با مشکل مواجه می‌شود، کمک حرفه ای توصیه می شود.
علل سندروم آشیانه خالی
طبیعی است که کودکان پس از رسیدن به یک مرحله رشد خاص، خانه والدین را ترک کنند، و سندرم آشیانه خالی معمولاً آنقدر بد نیست که والدین ممکن است از آن ترس داشته باشند، تا زمانی که پیوندی پایدار و سالم با فرزند خود ایجاد کرده باشند. از سوی دیگر، اگر والدین و فرزند رابطه‌ای متضاد، جدایی، خصومت یا کینه داشته باشند، هم والدین و هم فرزند ممکن است پس از خروج کودک از خانه دچار آشفتگی عاطفی شوند. بهترین نتیجه شامل یک رابطه معنادار و حمایت بین همه افراد است. یک رابطه مثبت به همه طرفین فرصت خوبی برای تعامل سالم می‌دهد، که برای بزرگسالان جوان که به سمت استقلال حرکت می‌کنند و همچنین برای والدینی که در سنین بالا هستند ضروری است.
رفتار ها در سندروم آشیانه خالی
اگر تنهایی، افسردگی یا غم و اندوه در زندگی روزمره غلبه کند یا مانع از زندگی روزمره شود، ممکن است درمان با یک روان‌شناس عاقلانه باشد.
برای بسیاری، مقابله با لانه خالی با حفظ تماس با فرزند کاهش می‌یابد. والدین می‌توانند از طریق پیامک هفتگی، ایمیل یا تماس تلفنی با فرزند خود در ارتباط باشند. در مواقع استرس و تنهایی، دستیابی به حمایت اجتماعی نیز می‌تواند مفید باشد، به‌ویژه از سوی والدینی که در موقعیت مشابهی قرار دارند. علاوه بر این، خودمراقبتی، خواب فراوان، ورزش و استراحت توصیه می‌شود.
برخی از افراد به جای تمرکز بر خروج فرزند، از طریق معطوف کردن توجه خود به سرگرمی‌ها، سفر، دوستی‌ها و اهداف شغلی یا تحصیلی با این انتقال کنار می‌آیند.
مزایا و چالش‌های سندروم آشیانه خالی
-
مزایای تبدیل شدن به یک آشیانه خالی
- کشف مجدد فردیت: از هویت والدین عبور کنید و فضا را برای فردیت باز کنید. پس از سال‌ها تمرکز بر تربیت فرزندان، والدین اکنون می‌توانند زمان و انرژی خود را به رشد شخصی، دنبال کردن سرگرمی‌های خفته و کشف علایق جدید اختصاص دهند. به آزادی تازه یافته و خودشناسی سلام کنید، که می‌تواند به شادی و رضایت از زندگی در میان آشیانه‌های خالی کمک کند.
- تحکیم پیوند زناشویی: با بیرون رفتن فرزندان از خانه، زوج‌ها اغلب زمان و فضای بیشتری برای تقویت رابطه خود می‌بینند. عشق را دوباره احیا کنید، صمیمیت عاطفی را عمیق‌تر کنید و در فعالیت‌هایی شرکت کنید که هر دو از آنها لذت می‌برید. اینها می‌تواند منجر به سطوح بالاتر رضایت زناشویی و تجدید حس همنشینی شود.
- پیشرفت شغلی و رشد حرفه‌ای: یک کسب و کار راه اندازی کنید. انرژی بیشتری را در حرفه خود بگذارید. خالی کردن لانه می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای تمرکز بر پیشرفت شغلی و رشد حرفه‌ای به ارمغان بیاورد. والدینی که در میانسالی وارد فاز آشیانه خالی می‌شوند، اغلب در زندگی حرفه‌ای خود پیشرفت می‌کنند. با تعهدات خانوادگی کمتر، والدین می‌توانند زمان بیشتری را اختصاص دهند و بر حرفه خود تمرکز کنند. این تمرکز مجدد بر روی اهداف حرفه‌ای می تواند منجر به افزایش رضایت شغلی و تحقق آن شود.
-
چالش های تبدیل شدن به آشیانه خالی
- احساس غم و اندوه: رفتن فرزندان می‌تواند باعث ایجاد حس فقدان و اندوه در برخی از والدین شود. خلأ ناگهانی در خانه ممکن است منجر به احساس پوچی و غم شود. سندرم لانه خالی یک تشخیص نیست، بلکه اصطلاحی است که برای توصیف این واکنش عاطفی ابداع شده است. این می‌تواند به صورت اضطراب، افسردگی یا احساس عمومی بی‌هدفی ظاهر شود.
- تنهایی و انزوای اجتماعی: بسیاری از والدین بیشتر تعاملات اجتماعی خود را از فعالیت‌ها و شبکه‌های فرزندان خود می‌گیرند و لانه خالی ممکن است منجر به افزایش انزوای اجتماعی و تنهایی شود. عدم تعامل روزانه با فرزندان و دوستان آنها می‌تواند باعث ایجاد خلأ در ارتباطات اجتماعی شود. یک راه برای مبارزه با تنهایی و انزوای اجتماعی، جستجوی فعال فرصت‌های اجتماعی جدید، پیوستن به باشگاه‌ها، داوطلب شدن یا شرکت در فعالیت‌های اجتماعی است.
- عدم اطمینان و نگرانی: والدین اغلب نگران سلامتی فرزندان خود هستند، به ویژه در مراحل اولیه انتقال آشیانه خالی. از دست دادن کنترل مستقیم بر رفاه فرزندانشان می‌تواند احساسات والدین را ویران کند. نگرانی در مورد استقلال، موفقیت تحصیلی یا شغلی و شادی کلی فرزندانشان ممکن است بزرگ باشد. یک انتقال سالم هم برای والدین و هم برای فرزندان به حمایت بستگی دارد تا کنترل، زیرا فرزندان مسیرهای خود را پیدا می‌کنند.
نکاتی برای والدین در مورد چگونگی مقابله با سندرم آشیانه خالی
-
به آن به عنوان یک آغاز نگاه کنید نه پایان
به جای اینکه فرزندتان را به عنوان یک پایان و نشانه‌ای از پایان نقش شما به عنوان یک مراقب نگاه کنید، به آن به عنوان بخشی دیگر از سفر والدین فکر کنید. این یک شروع جدید و هیجان انگیز برای هر دوی شما و شروع یک مرحله جدید زندگی است.
از گفتن این موضوع که به فرزندتان احساس غمگینی، تنهایی و ناراحتی می‌کنید، خودداری کنید. به هر طریقی، به آنها بگویید که دلتان برایشان تنگ شده است، اما برای هر چیزی بیشتر به شخص دیگری اعتماد کنید تا وقتی فرزندتان سعی می‌کند خود را با محیط جدید و سبک زندگی خود وفق دهد احساس گناه یا نگرانی نکند.
-
در تماس باش
در این روزگار، برقراری ارتباط راحت‌تر از همیشه است، حتی اگر فرزند شما صدها مایل دورتر باشد. جدا از هم زندگی کردن به این معنی نیست که باید رابطه نزدیک را متوقف کنید. سعی کنید به طور منظم پیامک، تماس ویدیویی و ایمیل ارسال کنید و برای دیدن آنها ترتیبی دهید.
-
به دنبال حمایت باشید
به یاد داشته باشید، این کاملا طبیعی و سالم است که برای اولین بار دلتنگ فرزندتان شوید. اگر دوران سختی را سپری می‌کنید، برای حمایت با عزیزانتان از جمله خانواده و دوستانتان صحبت کنید. این احتمال وجود دارد که بسیاری از آنها بدانند که سندرم آشیانه خالی چه احساسی دارد و می‌توانند مشاوره ارائه دهند.
با این حال، اگر متوجه شدید که دائماً احساس غمگینی، اشک ریختن یا بی‌حالی می‌کنید، ممکن است به حمایت حرفه‌ای نیاز داشته باشید تا در این مرحله از زندگی‌تان به شما کمک شود. سعی کنید با روان‌شناسان متخصص، درمانگران و سایر متخصصان سلامت روان ارتباط بگیرید تا بتوانند شما را در این مرحله دشوار حمایت کنند.
نیلوفر علی بیگی
منابع:
heiser, D. (June 22, 2023). The Empty Nest Has Benefits (and Challenges) for Parents. Taken from the link: https://www.psychologytoday.com/intl/blog/the-right-side-of-40/202306/the-empty-nest-has-benefits-and-challenges-for-parents.
psychology today. (February 26, 2020). https://www.psychologytoday.com/intl/conditions/empty-nest-syndrome
https://www.priorygroup.com/blog/what-is-empty-nest-syndrome-tips-for-parents-who-are-struggling
