کج خلقی برای کودکان طبیعی است. کودکان همه چیز را بسیار پرشور احساس می‌کنند و به سادگی هنوز ظرفیت کافی برای کنترل خود را در هنگام ناراحتی ندارند.با این اوصاف، خوشحال خواهید شد که بدانید بسیاری از عصبانیت‌ها قابل اجتناب هستند.در اینجا نحوه مهار این عصبانیت‌های کودکان را برایتان بیان می‌کنیم:
آرام بمانید و دوباره ارتباط برقرار کنید.
به یاد داشته باشید که وقتی کودک نوپا شما ناراحت است، مغز او قادر به آرام کردن خود نیست. او به یک بزرگسال آرام نیاز دارد تا او را آرام کند تا بتواند دوباره تنظیم شود. بنابراین وقتی او احساس می‌کند که ارتباطش قطع شده یا تحت فشار است، اولویت شما این است که خودتان را آرام کنید و دوباره با او ارتباط برقرار کنید.
مطمئن شوید که فرزندتان مخزن کاملی از محبت و توجه شما دارد.
کودکانی که احساس نیاز می‌کنند بیشتر در معرض عصبانیت هستند. اگر تمام روز را از هم جدا بوده‌اید، زمانیکه به خانه برگشتید سعی کنید وقت خود را برای او بگذارید تا مطمئن شوید از کنار شما بودن احساس خوشحالی دارد و با شما وقت می‌گذراند.
جنگ قدرت را کنار بگذارید.
لازم نیست ثابت کنید که حق با شماست. فرزند شما در تلاش است تا ادعا کند که او یک فرد واقعی است. زمانی که شما وارد این جنگ قدرت شوید، یک مشکل این است که هرچه بیشتر مشاجره کنید و یا سعی کنید کودک را مجبور به انجام کاری کنید، اغلب عصبانیت‌ها بیشتر می‌شود. زمانیکه شما وارد جنگ قدرت می‌شوید یعنی بیشتر هدفتان این است که برنده شوید یعنی می‌خواهید کودک را وادار به تبعیت از خود کنید که نتیجه این عمل چیزی جز مقاومت کودکتان نخواهد بود. در این مرحله می‌توانید باید ملایمت و ملاطفت کمتری به جای گفتن «نه، نمی‌خوام تو این کارو انجام بدی،» یا «نه، نکن و بس کن»، سعی کنید بگویید «دوست دارم اون کار رو به خاطر مامان انجام بدی». و شما با نشان دادن آرامش خود به کوک القا می‌کنید که باید مسائل خود را با آرامش بیشتری بیان کند.
وقتی فرزندتان عصبانی می‌شود، به یاد داشته باشید که خشم دفاعی در برابر احساسات ناراحت کننده‌تر است.
اگر بتوانید به کودک خود کمک کنید تا به احساسات زیربنایی آسیب‌پذیرتر مانند ترس، آسیب یا غم و اندوه توجه کند، خشم به عنوان دفاع، مورد نیاز نخواهد بود و از بین می‌رود. با فرزندتان تعامل کنید تا احساساتش را تأیید کنید و به او کمک کنید تا احساساتش را بیان کند. به آنها بگویید که متوجه شده‌اید که ناراحت یا ناامید هستند و داشتن این احساسات اشکالی ندارد.
ایمنی ایجاد کنید.
کودک خود را تا زمانی که آرام شود در آغوش بگیرید. بسته به شدت عصبانیت، این کار ممکن است با قرار گرفتن روی زمین و پیچاندن بازوها بهترین کار را انجام دهد. در سطح فرزندتان پایین بیایید و در حین برقراری تماس چشمی با صدایی آرام با او صحبت کنید. گاهی فرزندتان نمی‌گذارد که شما او را در آغوش بگیرید، بنابراین فقط نزدیکش بمانید، حتی اگر اجازه ندهد او را لمس کنید. او باید بداند که شما آنجا هستید و هنوز او را دوست دارید. آرام و مطمئن باشید. سعی نکنید با او استدلال کنید. هدف شما فقط ایجاد امنیت است، بنابراین او می‌تواند اجازه دهد همه آن احساسات بروز کنند. هنگامی که او فرصتی پیدا می‌کند تا احساسات ناراحت کننده خود را به شما نشان دهد، احساس و عمل بسیار بهتری خواهد داشت.
بعد از عصبانیت
ابتدا برای برقراری ارتباط مجدد و اطمینان بخشی، “زمان دنج” را با هم اختصاص دهید.
سپس، داستان اتفاقی که افتاده را بگویید، تا فرزندتان بتواند بفهمد و فکر کند، که شما او را درک کرده‌اید و آن زمان به خاطر اتفاقی که افتاد و او عصبانی شد، شما احساس او را متوجه شدید و حالا با بیان آن به او القا می‌کنید که او برایتان مهم هست حتی اگر عصبانی شود.
نیلوفر علی‌بیگی
منبع:
Markham, L. (October 13, 2021). Managing Your Toddler’s Tantrums. Taken from the link: https://www.psychologytoday.com/intl/blog/peaceful-parents-happy-kids/202110/managing-your-toddlers-tantrums
