برای کاهش خودکشی چه می توان کرد؟

نویسنده: دکتر سوما چاند
تخمین زمان مطالعه: 6 دقیقه
نرخ خودکشی بالاست و در طول چند سال افزایش قابل توجهی داشته است. بیش از 800000 نفر در سراسر جهان هر ساله در اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند. بخشی از خودکشی ها خودکشی های کشنده ای هستند که باعث از دست رفتن زندگی افراد بیشتری می شوند. اقدام به خودکشی به دفعات بیشتری رخ می دهد و هر سال حدود یک میلیون اقدام به خودکشی در سراسر جهان اتفاق می افتد.
خودکشی یک مشکل آزاردهنده است که در حال رشد بوده و نیاز به بررسی آن به هر روش ممکن است. شناخت عوامل خطر، دانستن نشانگان هشدار و اینکه چه کار برای آن انجام داد، یک گام حیاتی است. هرچه آگاهی ما در این زمینه افزایش یابد، تاثیر بیشتری در بازداری خودکشی خواهد داشت.
عوامل خطر خودکشی
بیماری روانپزشکی: در 90 درصد یا تعداد بیشتری از افرادی که در اثر خودکشی می میرند بیماری روانپزشکی تشخیص داده شده است. در میان بیماری های روانپزشکی افسردگی شایعترین عامل خطر ارزیابی شده برای خودکشی است. زمانی که شدت افسردگی بالاتر است و همزمان فرد یک رویداد استرس زای اساسی را در زندگی تجربه می کند، خطر خودکشی بالاتر است. حضور عوامل خطرزای دیگر نیز خطر خودکشی را افزایش می دهد. شرایط روانپزشکی دیگری که با خودکشی مرتبط اند در یک سلسله مراتب عبارتند از سوءمصرف مواد، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی و اختلالات شخصیت همانند اختلال شخصیت مرزی. شرایط سلامت جدی یا مزمنی همانند سرطان، آلزایمر، صدمات مغزی تروماتیک، ایدز و درد مزمن با خطر خودکشی همراهند. افراد با چنین بیماری هایی غالبا به طور همزمان به افسردگی نیز دچارند.
سوءاستفاده جسمی و جنسی در دوران کودکی با اقدام به خودکشی و مرگ در اثر خودکشی مرتبط بوده است.
سابقه ی اقدام به خودکشی یک پیش بین بالقوه برای خودکشی به ویژه در سال اول بعد از مرخصی از بیمارستان به دلیل خودکشی است. افرادی که چندین بار اقدام به خودکشی کرده اند، در معرض خطر بیشتری برای رفتار خودکشی بعدی هستند.
استرس طولانی، که در قالب قلدری کردن، تعرض و آزار و اذیت یا مشکلات رابطه می تواند نمود یابد نیز می تواند یک پیشرو برای اقدام به خودکشی باشد.
عوامل خطرزای روانشناختی مانند:
1- ناامیدی ارتباط بسیار نزدیکی با اقدام به خودکشی داشته است. در بعضی از افراد ناامیدی می تواند به عنوان انتظار منفی پایداری برای آینده نمود یابد. در این افراد جرقه زدن حالت ناامیدی که پیشرو اقدام به خودکشی است، سختی و زحمت زیادی نمی برد. سطوح بالای ناامیدی با افزایش شدید فکر خودکشی همراه است.
2- فکر خودکشی با اقدام به خودکشی ارتباط نزدیکی دارد به ویژه زمانی که افراد قصد بیشتری پیدا می کنند و درگیر فکر خودکشی شده و به روش هایی فکر می کنند که بتوانند زندگی شان را خاتمه دهند.
3- تکانشگری در بعضی از افراد جریان دارد و خطر خودکشی را به طور غیرمستقیم بالا می برد. در بعضی موارد، رفتارهای تکانشی شان میزان پریشانی شان را بالا می برد و عوامل خطر مرتبط با خودکشی مانند استفاده افراطی از الکل و مواد را جرقه می زند.
4- نقص در حل مسئله در افراد بازمانده از خودکشی گزارش شده است. آنها اینگونه گزارش می کنند که به دلیل اینکه نمی توانستند راهی برای خارج شدن از موقعیت سخت زندگی شان پیدا کنند اقدام به خودکشی کرده اند. پژوهش ها همچنین نشان داده اند که بازماندگان خودکشی ناتوانی در تولید راه حل ها و نگرشی منفی نسبت به توانایی حل مسئله شان را تجربه می کنند.
5- کمالگرایی تجویز شده توسط اجتماع که در قالب رفتارهای کمال گرایانه ای که از ترس طرد شدن یا قضاوت شدن ناشی می شوند نیز به عنوان یک عامل شناخته شده که ارتباط نزدیکی با ناامیدی و فکر خودکشی دارد.
6- فقدان روابط اجتماعی و ادراک ذهنی عدم تعلق با خودکشی و اقدام به آن مرتبط دانسته شده است.
7- ادراکات شخص به اینگونه که باری بر دوش دیگران است نیز به عنوان یک عامل پیش بین خودکشی به ویژه در بزرگسالان سن بالاتر و افراد دچار درد مزمن شناخته شده است.
8- دسترسی به ابزارهای مرگبار از جمله اسلحه گرم و مواد مخدر یکی از عوامل خطر اصلی است.
9- حوادث منفی و استرس زای زندگی شامل طلاق، درگیری، مرگ یکی از عزیزان، مشکلات مالی، از دست دادن شغل یا تشخیص بیماری دردسرساز است. هنگامی که عوامل خطرساز با رویداد منفی زندگی همراه می شوند، باعث جرقه خوردن بحران یا اقدام به خودکشی می شوند.
عوامل محافظت کننده
عوامل خاصی وجود دارد که می توانند به عنوان عاملی مقابل عوامل خطرزا عمل کنند و رفتار خودکشی را بازداری کنند. شبکه اجتماعی یا خانواده حمایت کننده یکی از عوامل محافظتی است. داشتن یک نظام پشتیبانی که پذیرا و حمایتی است کمک می کند تا تاثیر عوامل استرس زا رتعدیل و قابل تحمل شود.
ازدواج کردن یا مادر بودن منجر می شود که افراد راه فراری که خودکشی پیشنهاد می کند را انتخاب نکنند. به عنوان یک پارتنر و والد، آنها در مورد انجام کاری که می تواند به عزیزانشان آسیب برساند، تردید می کنند. احساس مسئولیت آنها نسبت به فرزندانشان نیز به عنوان یک عامل بازدارنده عمل می کند.
شرکت در فعالیت های مذهبی نیز با میزان خودکشی پایین مرتبط یافت شده است. فعالیت های مذهبی معمولا در بافت یک جامعه مذهبی که حس اتحاد و تعلق داشتن را تشویق می کند انجام می شوند که اثری تسکین بخش برای استرس دارد. به علاوه، فعالیت های مذهبی معمولا باورهای را تشویق می کنند که به اشتباه بودن گرفتن زندگی فرد اعتقاد دارند.
ترس از درد و مرگ بیشتر در زنان وجود دارد و آنان را از اقدام به گرفتن زندگی شان بازمی دارد. مشارکت فعالانه در درمان یک عامل محافظت کننده ی خیلی مهم است و مهم است که افرادی که از بیماری روانی رنج می برند تحت درمان قرار گیرند و جلسات درمانی منظمی داشته باشند.
علائم هشداردهنده
اگر شما و کسی که می شناسید علائم هشدار فهرست شده در پایین را نشان می دهد اطمینان حاصل کنید که درمان روانشناختی دنبال می شود. اگر در حال حاضر در حال درمان است نیاز است که اطلاعات با متخصص سلامت روان به اشتراک گذاشته شود.
در قسمت پایین بعضی از علائم هشداری که نشانگر ضرورت درمان روانشناختی است را ارائه می کنیم اما درمان الزاما به سرعت اقدام به خودکشی را بازداری نمی کند: 1- فرد احساسات ناامیدی را تجربه و بیان می کند.
2- فرد خشم و غضبی شدید را تجربه و بیان می کند و در مورد انتقام جویی حرف می زند.
3- شخص بی پروا عمل می کند و یا فعالیت های خطرناک را بدون فکر انجام می دهد
4- شخص الکل یا مصرف مواد مخدر را افزایش می دهد
5- شخص از دوستان و خانواده خود خارج می شود و انزوای بیشتری را می طلبد.
6- شخص در وضعیت دشواری قرار دارد و احساس می کند به دامی افتاده است که ممکن است احساسش را به دوستان و خانواده نزدیکش اظهار کند.
7- فرد مضطرب و هیجان زده است و قادر به خواب نیست و یا از قرص های خواب آور استفاده می کند.
8- فرد تغییرات قابل توجهی را در خلقش تجربه می کند که ممکن است برای خانواده و / یا دوستانش آشکار باشد
9- شخص هیچ دلیلی برای زندگی ندارد و یا هیچ هدف دیگری در زندگی ندارد و به خانواده و / یا دوستانش این مسئله را ابراز می کند.
سه علامت هشداری که نیاز به مداخله ی سریع را نشان می دهند:
1- شخص تهدید به آسیب رساندن یا کشتن خودش می کند
2- به ناگهان در می یابید که شخص در جست و جوی راه هایی برای کشتن خود است مانند دسترسی به قرص ها، اسلحه یا ابزارهای دیگر
3- فرد در مورد مرگ، مردن یا خودکشی می نویسد
چگونه می توانید به فردی که در معرض خطر خودکشی است کمک کنید؟
حرف زدن در مورد خودکشی برای دیگری که فکر می کنید در معرض خطر خودکشی احتمالی است می تواند معذب کننده باشد. گاهی اوقات افراد از این می ترسند که حرف زدن ممکن است عمل کردن را جرقه بزند. این به دور از واقعیت است. حرف زدن و خواهش ملایم از عزیزی که افسرده است و افکاری در مورد خودکشی دارد به آنها اجازه می دهد که باز و راحت در مورد چیزی که تجربه می کنند حرف بزنند و آنها را به جست و جوی کمکی که نیاز دارند سوق می دهد. به آنها اجازه دهید که احساساتشان را ابراز کنند و با علاقه، صبوری و درک به آنها گوش بدهید. حمایت کننده و بدون قضاوت باشید در عین آنکه با پیشنهاد راه های کمک کننده به آنها امید دهید. ایمنی از اهمیت اولیه برخوردار است، بنابراین دسترسی به هر وسیله مرگبار خود آسیب رسانی مانند اسلحه، قرص، الکل، مواد مخدر یا طناب را از بین ببرید. افرادی که در معرض خطر خودکشی هستند، به سریعترین شکل ممکن نیاز به کمک های حرفه ای دارند، بنابراین مهم است که فرد در معرض خودکشی به طور فعال تشویق شود تا در اسرع وقت متخصص سلامت روان را ببیند.
افرادی که در بحران خودکشی هستند، در وضعیت ذهنی قرار دارند که در آن احساس نا امیدی می کنند و هیچ راه حلی به جز خودکشی نمی یابند. تفکر آنها محدود به اندیشه هایی منفی و تحریف شده می شود. توانایی حل مشکلات آنها تحت تاثیر قرار می گیرد. در مورد افرادی که در بحران خودکشی هستند اولین گام این است که از این اطمینان حاصل شود که از کمک حرفه ای بهره می برند تا بتوانند به سمت ثبات احساسی حرکت کنند و از «حالت» خودکشی خارج شوند حتی اگر در وضعیتی ایمن قرار دارند. این ممکن است مستلزم بستری شدن باشد. اختلال زیربنایی باید مورد درمان قرار گیرد، ضمن اینکه رویداد تسریع کننده نیز مورد بررسی قرار می گیرد.. مفید است که دیگران مهم زندگی فرد مثل همسر / پاتنر، خانواده و دوستان به منظور جمع آوری اطلاعات و در صورت لزوم درمان درگیر شوند. اهداف درمان این است که به بیمار کمک کنند تا به سمت ثبات هیجانی حرکت کند تا زین پس بتواند روی ایجاد مهارت های مقابله ای سالم کار کند. درمان شامل درمان دارویی و همچنین روان درمانی است.
درمان شناختی رفتاری برای بازداری خودکشی یک نوع از روان درمانی است که به طور ویژه برای افراد در معرض خودکشی مفید و کمک کننده تشخیص داده شده است. این درمان به آنها در درک حالت ذهنی خودکشی شان کمک می کند و مهارت هایی را توسعه می دهد که به آنها در سازگاری موثرتر با موقعیت های برانگیزاننده ی خودکشی و ممانعت از عود بحران های خودکشی کمک می کند.
منبع: https://psychcentral.com/lib/what-can-be-done-to-reduce-the-risk-of-suicide/