مشکل در صمیمیت بعد از تجربه رویدادهای آسیب ‎زا

چرا ممکن است بعد از تجربه رویداد آسیب‎زا در صمیمیت مشکل داشته باشید؟
رویدادهای آسیب‎زا می‎توانند موجب ترشح هورمون‎هایی در بدن‎تان شود که شما را دچار قطع ارتباط با محیط می‎کنند.
نویسنده: سوزان بابِل
این یک افسانه است که تنها قربانیان سؤاستفاده جنسی از مشکل در صمیمیت رنج می‎برند. در واقع قربانیان سواستفاده جنسی ممکن است هیچ علامتی جسمانی از مشکل در صمیمت از خود نشان ندهند، اما مشکل در صمیمت در این افراد نامتداول نیست. زمانی که هر نوع رویداد‏ آسیب‎زایی را تجربه می‎کنیم بدنمان وارد حالت فیزیولوژیک بقاء می‎شود – پاسخی که اگر خاتمه نیابد و به تنظیمات طبیعی سیستم عصبی بازنگردد می‎تواند موجب مشکلات جسمانی و هیجانی در صمیمیت شود.
برای مثال شما ممکن است رابطه‎ای محبت‎آمیز داشته باشید اما بعد از تجربه‎ی یک فاجعه‎ی طبیعی، از دست دادن یکی از عزیزان یا تصادف با خودرو، احتمال دارد احساس کنید که عشق و محبت خود را از دست داده‎اید، با محیط بیگانه‎ هستید، میل جنسی خود را از دست داده‎اید یا حتی از لمس شدن بیزار شده‏اید.
دلیل چنین احساس‎هایی ممکن است هیچ ارتباطی به عشق‎تان نسبت به عزیزانتان نداشته باشد، بلکه با چیزی که اخیراً یا مدت‎ها پیش از سر گذرانده‎اید ارتباط دارد. وقتی رویداد آسیب‎زا رخ می‎دهد موجب آن می‎شود که بدن‎تان وارد حالت بقاء –جنگ، گریز یا بر جای خشک شدن – شود.
این تاثیرات ممکن است باقی بمانند و موجب ترشح هورمون‏های استرس نظیر کورتیزول شوند که اثر جانبی آنها ایجاد احساس قطع ارتباط با دنیا و کناره‎گیری است و ارتباط قلبی ما به کسی که به او عشق می‎ورزیم را دچار نقصان می‏کنند. همچنین پاسخ جنگ، گریز یا بر جای خشک شدن می‎تواند بدن‏مان را در حالت گرفتگی و خاموشی قرار دهد و اجازه ندهد برای صمیمیت به اندازه کافی آرام باشیم.
شما خوشبختانه می‏توانید این هورمون‏های استرس را با هورمون پیوند دهنده‎ی عشق، که اُکسی‎توسین نامیده می‎شود خنثی کنید. شما می‎توانید با انجام تمرینات ساده آرام‎سازی، ارتباط خود با دنیای بیرونی و احساسات محبت‎آمیز خود را باز یابید. اُکسی‎توسین موجب پرورش احساس ارتباط و پیوند می‎شود و به سادگی می‎تواند با دریافت یا اعطای تحسین و قدردانی ترشح شود. تلاش کنید تا دو یا سه بار در روز به شیوه‎های مختلف از دیگران قدردانی کنید.
زوج‎هایی که این تکلیف را در درمان به آنها می‎دهم اغلب می‏گویند که جستجو به منظور اعلام چیزی مثبت موجب شده تا کمتر بر جنبه‎های منفی و بیشتر بر جنبه‎های مثبت تمرکز کنند. کتاب بدن را شفا بده، ذهن را شفا بده که آن را نوشته‏ام، این پیام را در بر دارد که می‎توانید با “تماس‏های جسمانی ساده” – تماس چشمی صمیمانه و گرم، لبخند زدن و خندیدن با دیگران و ارسال پیام‏های محبت‏آمیز به یکدیگر- نیز اُکسی‎توسین را افزایش دهید.
همه این‏ها بر انرژی عشق‎تان می‎افزاید و رابطه‎تان را باطراوت‏تر و محبت‏آمیز‏تر می‏کند. علاوه بر کناره‎گیری و احساس قطع ارتباط با محیط، بسیاری دیگر از مشکلات ناشی از رویدادهای آسیب‎زا می‎تواند هر رابطه‏ای را مختل کنند. بعد از یک رویداد آسیب‎زا شما ممکن است احساس آسیب‎پذیری پیدا کنید، تلاش کنید تا از درد هیجانی اجتناب کنید و حالت دفاعی و کنترل‎گرانه پیدا کنید. این مکانیزم‎های مقابله متأسفانه ممکن است موجب افسردگی و اضطراب شوند که می‏تواند شما را از صمیمیت هیجانی و جسمانی با شریک زندگی‎تان دورتر کند، زیرا نمی‎توانید بدون تحت تاثیر قرار دادن دیگری از احساسات خود اجتناب کرده یا رهایی پیدا کنید. همان‎طور که نویسنده‎ی کتاب عشق بی‎دفاع توضیح می‎دهد، داشتن پیوند با احساسات و هیجانات‎مان برای احساس پیوندی عمیق با دیگران بسیار حائز اهمیت است.
دسترسی به احساسات سرکوب‎شده و توانایی مدیریت آنها، ما را قادر می‎سازد تا با احساست‎مان در تماس باشیم و می‎تواند به ما کمک کند تا قلب‎مان را مجدداً به روی عشق عزیزان‎مان باز کنیم. سعی کنید تا گام‏های کوچکی بردارید برای آنکه به خودتان اجازه دهید تا هیجان‏های منفی سرکوب‎شده را احساس و سپس ابراز کنید. برای مثال ممکن است به خودتان بگویدد “احساس تنهایی، غم یا اضطراب می‏کنم.” می‏توانید این احساسات را در ابتدا با یک روان‎درمانگر و سپس با یکی از عزیزان‏تان به اشتراک بگذارید.
وقتی سعی می‏کنید با هیجانات سرکوب شده‏تان ارتباط برقرار کنید، به مرور در این کار بهتر و بهتر می‏شوید. همچنین وقتی هیجانات خود را تجربه می‏کنید، ببینید می‎توانید حس‏های جسمانی همراه با آن، نظیر تپش قلب، انقباض عضلانی یا هر حس دیگری را شناسایی کنید. اگر با ابراز کلامی هیجانات‎تان راحت نیستید می‎توانید آنها را در خلال حرکات، ژست‏های صورت و بدن، هنر، موسیقی یا هر چیز دیگری ابراز کنید. دقت کنید که چگونه بدن و هیجانات‏تان می‏تواند با توجه به حس
‎های بدنی‏تان آرام شود یا تغییر پیدا کند. ممکن است از اینکه با تمرین بیشتر، پیوند قوی‏تری با خودتان، و به نوبه خود با دیگران احساس می‏کنید شگفت‏زده شوید. شما با تمرینات آرام‎سازی نظیر تمرینات تنفس، مدیتیشن، یوگا یا هر تمرین آرام‎سازی دیگری، می‏توانید گرفتگی و “حالت بقاء” بدن‏تان را خنثی کنید.

مقالات مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید

keyboard_arrow_up