بزرگترین اشتباهی که اکثریت مان در فرزندپروری مرتکب می شویم…
نویسنده: میچل میدنبرگ
تخمین زمان مطالعه: 4 دقیقه
از طریق سازمانی که در آن مشغول به کار هستم، از طریق چشمانم، و کار با تروما با استفاده از EMDR و دیگر درمان های تروما محور، با افرادی مواجه می شوم که زندگی شان به واسطه ی مرگ و دیگر تجارب تروماتیک خود به خود تغییر یافته است. معمولا هیچ فرصت آماده سازی یا برون رفتی نداشته اند. اولین پشیمانی که اکثریت بیمارانم به زبان می آورند این است که وقت کافی با عزیزانشان نگذرانده اند یا حضور کاملی در کنارشان نداشته اند.
همیشه در دستور کار، وسوسه ها، و عوامل حواس پرتی فراوانی وجود دارد. تکنولوژی و رسانه ی اجتماعی، هفت ساعت کار در شبانه روز، و برنامه های زیادی وجود دارد که زندگی روزانه ی ما را پر می کند. از این مسئله متعجب هستیم که چرا در سازمان بخشی به خودمان مشکل داریم و حتی پیش پا افتاده ترین چیزها را به یاد می آوریم.
زندگی به سرعت می گذرد. به همه ی چیزهایی که منجر به یک رویداد خاص می شود، فکر کنید. به ساعاتی که با خاطرات شناور می گذرد، و به ندرت هر باری که در لحظه حضور داشته اید فکر کنید، همه چیز را بپذیرید و تنها حضور داشته باشید. به رشد سریع فرزندانمان فکر کنیم. به اطراف مان نگاه می کنیم و با خودمان فکر می کنیم، «زمان کجا رفته است؟» و «من چگونه به اینجا رسیدم؟»
مردم اغلب می پرسند که انگیزه بهوشیاری و حضور در زمان حال و این لحظه چیست. جان کبت زین به این حالت تحت عنوان بهوشیاری اشاره می کند. «بهوشیاری به معنای توجه خاص، هدف مند، و عاری از قضاوت به لحظه حال است.»
پژوهش کنونی منافع بهوشیاری و مراقبه را تایید می کند. اثربخشی بهوشیاری در شناخت، استرس/اضطراب، فشار خون بالا، درد مزمن و خواب ثابت شده است. هم چنین بهوشیاری با کمک به تنظیم هیجانی و پردازش هیجانی، میزان ترشح هورمون استرس کورتیزول و افسردگی را کاهش می دهد و منجر به آگاهی بدنی، خودآگاهی و شفقت می گردد.
برای والدین، بهوشیاری به طور ویژه ای می تواند مفید باشد. در مواجهه با چالش ها می توانیم هیجاناتمان را به شیوه ی بهتری تنظیم کنیم. می توانیم یاد بگیریم که در تعاملاتمان کمتر واکنشی و تکانشی عمل کنیم. علاوه بر این، می توانیم مهارت های گوش دادن فعال مان را تقویت کنیم و هماهنگی بیشتری داشته باشیم.
اکثریت ما به اندازه کافی، لحظات بهوشیارانه نداشته ایم. به ندرت زمان این را پیدا می کنیم که حضورمان را ارزیابی کنیم و خودمان را به والدی هماهنگ تر و آگاه تر تبدیل کنیم. ارزش ارتباط و خانواده می تواند منجر به اولویت بهوشیاری و تعهدمان به آن گردد. راهکارهایی وجود دارد که می توانیم آنها را تمرین کنیم و برای افزایش تمرکزمان به کار گیریم. هرچه بیشتر آنها را به کار بندیم و نسبت به آنها هوشیار باشیم، بیشتر درونی می شوند.
نکاتی در مورد والدی بهوشیار شدن:
ارزش های شخصی و ارزش های فرزندپروری تان را در نظر بگیرید که منجر به میل تان به حضور بیشتر می شود. آنها را به یاد داشته و به شکل دوره ای مرورشان کنید و میزان دل مشغولی تان را در تعاملاتتان را ارزیابی کنید. در طول روز دقایقی را به حواستان اختصاص دهید و بدنتان را معاینه کنید و از تمام حس هایی که ایجاد می شوند آگاه شوید. به سه چیز که می بینید، می شنوید، می بویید، لمس می کنید و می چشید، فکر کنید. هم چنین بدنتان را از سر تا نوک انگشت پا به آرامی و با در نظر داشتن تمامی حواس، معاینه کنید و ببینید که راحتید یا خیر. ببینید که آیا به علت تغییر هیجانی با دلایلی دیگر تغییری در آنها ایجاد می شود
تمارین زیر را برای مرتبط شدن با بدنتان انجام دهید. بدن ما یادآور شگفت انگیزی برای حضور در لحظه ی حال است. ذهن ما معمولا به سوی گذشته یا آینده کشیده می شود. ما برای بودن در اینجت و اکنون مبارزه می کنیم.
بعضی از تمارینی که به شما در مرتبط شدن با بدنتان کمک می کنند عبارتند از:
1. دستانتان را به حالت ضربه دری روی سینه تان قرار دهید و یک پروانه بسازید و به آرامی و با حالتی ریتمیک با دستانتان به بازوهایتان ضربه بزنید.
2. روی یک شیء خاص مانند شمع یا گل متمرکز شوید.
3. با توجه و فعلانه به فردی گوش بدهید
4. بهوشیارانه عطر مطبوعی را ببویید
5. بنشینید و پاهایتان را که به سختی روی زمین قرار گرفته اند، احساس کنید
6. نفس عمیق بکشید
7. به تنفستان مشتاقانه توجه کنید، به منقبض و منبسط شدن سینه تان آگاه باشید
8. بین انگشتانتان یک کش ببندید
یک نکته را برای بهبود تمرکز و هماهنگی تان در نظر داشته باشید. به اشیا به شکل متوازن با حالتی گشوده و عاری از قضاوت توجه کنید. برای مثال، می توانید به یک گیاه توجه کنید و تنها به آن آگاه باشید. به سبزی، گلبرگ ها و گلدانش توجه کنید. ذهنتان به سمت این قضاوت کشیده می شود که گلبرگ ها پژمرده شده اند، اینکه نور کافی دریافت نکرده و جای انگشت تان سبز نیست. از آن افکار آگاه شوید . تنها به «حضور» و توجه به گیاه بازگردید. این به شما در آگاهی متمرکز و توجه به تمامی وجوه فرزندتان کمک می کند، به جای آنکه تنها بر وجوه کمتر دوست داشتنی شان متمرکز شوید به ویژه هنگامی که رفتارشان چالش آمیز است.
تنوعی از فعالیت های بهوشیاری محور که برایتان لذت بخش و جذاب است را تمرین کنید، مانند یوگا، تای چی، تصور هدایت شده، کاهش استرس بر اساس بهوشیاری، و مراقبه.
تمرین مراقبه ای را انتخاب کنید که واقع بینانه و متناسب با شرایط شما باشد. عامل زمان معمولا بازدارنده ی سرمایه گذاری افراد است. زمان می تواند بر اساس قابلیت ها نیازهای تان صرف شود. از اپ هایی چون Insight Timer یا Headspace می توانید کمک بگیرید.
با دقت و آگاهانه، تمارین بهوشیاری را با خانواده تان منسجم سازید. برای مثال، زمانی که در حال خوردن یک وعده غذایی در کنار خانواده هستید، وسایل الکترونیکی را به آشپزخانه نیاورید و مکالمه نکنید و در عوض تمارین خوردن بهوشیارانه را انجام دهید.
به عنوان والدین، همیشه فکر می کنیم که زمان زیادی برای تغییر و رشد داریم. بواسطه ی افرادی که با آنها کار میکنم به این مسئله اشاره کردم که همه چیز می تواند در یک لحظه خاص و زمانهایی که انتظارش را نداریم تغییر کند.
آیا می خواهیم به عقب برگردیم، پشیمان شویم، و برای زمان از دست رفته ناله و زاری کنیم؟ باید از جایی شروع کنیم؛ از اینجا، اکنون، در همین لحظه. چرا که نه؟!
