نگاهی اجمالی به اختلالات خواب و اینسومنیا (بی خوابی)
نویسنده: جان ام گرول
مدت زمان مطالعه: دو دقیقه
مترجم: سروین رضوی
اختلالات خواب تعداد بیشتری از افرادی که تشخیص اختلال خواب را دریافت می کنند تحت تأثیر قرار می دهد. بر اساس گزارش های سازمان ملی سلامت، به طور میانگین در هر سال بیش از 20 درصد از آمریکایی ها از مشکلات خواب رنج می برند. بسیاری از افرادی که از مشکلات خواب رنج می برند حتی وجود مشکل خواب را تشخیص نمی دهند. این افراد ممکن است در طول روز کمی احساس خستگی کنند، تمرکز نداشته باشند و نتوانند کاری را شروع کنند.
این اختلالات و پیامدهای ناشی از محرومیت خواب با کار، رانندگی، و فعالیت های اجتماعی تداخل می کند. رایجترین اختلالات خواب عبارتند از اینسومنیا، آپنه ی خواب، خواب آلودگی در طول روز، سندرم پاهای بی قرار و نارکولپسی. خواب چه کارکردی برای ما دارد؟
اگرچه محققان امروزه در حال تلاش برای پی بردن به این موضوع هستند که چرا انسان ها به خواب نیاز دارند اما مطالعات حیوانی نشان داده است که خواب برای حیات و زنده ماندن ضروری است. برای مثال موش ها به طول معمول 2 تا 3 سال زنده می مانند اما اگر از خواب رم محروم شوند تنها 5 هفته زنده می مانند و موش هایی که از تمام مراحل خواب محروم شوند تنها حدود 3 هفته زنده می مانند.
علاوه بر این موش هایی که از خواب محروم می شوند دمای بدنشان به طور غیرطبیعی پایین می آید و در ناحیه-ی دم و پنجه دچار زخم می شوند. این زخم ها ممکن است به خاطر ضعف و آسیب به سیستم ایمنی موش ها گسترش یابند. برخی مطالعات پیشنهاد می کنند که محرومیت از خواب به شیوه های مضری بر سیستم ایمنی تأثیر می گذارد.
به نظر می رسد خواب برای عملکرد صحیح و درست سیستم اعصاب ما ضروری است. خواب بسیار کم باعث خواب آلودگی و کسلی می شود و موجب می شود نتوانیم در طول روز تمرکز و توجه کافی داشته باشیم. بی خوابی همچنین منجر به آسیب رسیدن به حافظه و عملکرد فیزیکی می شود و توانایی انجام محاسبات ریاضی را کاهش می دهد. اگر محرومیت از خواب ادامه یابد، توهم و نوسان خلق رخ می دهد .
برخی متخصصان اعتقاد دارند که خواب این فرصت را در اختیار اعصابی که در طول روز مورداستفاده قرار گرفته اند قرار می دهدکه خاموش شوند و خودشان راترمیم کنند. بدون خواب انرژی نورون ها کاهش یابدو عملکرد معمول آنها دچار اختلال می شود. خواب همچنین این فرصت را به مغز می دهد که ارتباطات نورونی مهم را تقویت و تمرین دهد که در غیر این صورت ممکن است در صورت فقدان فعالیت رو به زوال روند.
خواب عمیق در کودکان و بزرگسالان جوان همزمان است با رهاسازی هوررمون رشد. همچنین بسیاری از سلول های بدن تولید و سوخت ساز خود را افزایش می دهند و تخریب پروتئین در طول خواب عمیق کاهش می یابد. از آنجایی که پروتئین ها واحدهای ساختمانی مورد نیاز برای رشد سلول و ترمیم آسیب های وارد شده از عواملی همچون استرس و اشعه ی فرابنفش هستند، احتمالاً خواب عمیق به درستی “خواب زیبا” نامیده شده است.
فعالیت در قسمت هایی از مغز که هیجانات، فرایندهای تصمیم گیری، و تعاملات اجتماعی را کنترل می کنند در طی خواب عمیق به شکل محسوسی کاهش می یابد که این مسأله نشان می دهد این نوع از خواب ممکن است به حفظ کارکرد هیجانی و اجتماعی بهینه در افراد در طول روز کمک کند.
مطالعه ای که بر روی موش ها انجام شد نشان داد که نوع خاصی از الگوهای سیگنال دهی نورون که موش ها در طول روز تولید می کنند در طول خواب عمیق تکرار و بازتولید می شود. این تکرار الگو ممکن است به رمزگردانی خاطرات و بهبود یادگیری کمک کند.
