پرورش و تادیب کودکان

نکاتی برای پرورش و تادیب کودکان ADHD
نویسنده: تایلر جاکوبسن
تخمین زمان مطالعه: 5 دقیقه
زمانی که تشخیص ADHD پسرمان قطعی شد فهمیدیم که چرا توصیه های استاندارد فرزندپروری در خانه ی ما جواب نمی دهد. بعد از آنکه متوجه شرایط پسرمان شدیم توانستیم تکنیک هایی را برای فرزندپروری کودکان دچار ADHD جستجو کنیم که به ما برای والدی موثر بودن واقعا کمک کرد.
برای والدینی که در گیر و دار تادیب کودکان ADHD شان هستند، به پژوهشی اشاره خواهم کرد که تمرین های فرزندپروری انقلابی را آموزش داده و به ما در بهبود رفتار پسرمان کمک زیادی کرد.
انضباط با انضباط شخصی والدین آغاز می شود
بنیان رفتاری هر کودکی در خانه گذاشته می شود و این مفهوم در مورد کودک دچار ADHD دوبرابر صدق می کند. در مطالعه ای که در مجله ی علمی کلینیک های روان پزشکی کودک و نوجوان آمریکای شمالی به چاپ رسیده، پژوهشگران دریافتند که تمارین فرزندپروری غیرموثر، غالبا کلیدی برای تغییر مشکلات رفتاری رایج در کودکان دچار ADHD هستند. برای نمونه:

مبارزه با فراموش کردن تکالیف، یادآورهای دائمی، بی توجهی، و بی نظمی و سازمان نایافتگی مستقل نبودن در پیروی از نظم روزمره خودشان، عدم پذیرش وظایف کلیدی، مقاومت در مقابل خواب و روتین های صبحگاهی رفتار پرخاشگرانه و انفجار خشم در مقابل همسالان و والدین
نکات مورد اشاره ی این مطالعه، تمارین فرزندپروری بودند که برای کودکان دچار ADHD عمل نمی کردند و شامل فرزندپروری سلطه گرانه، قدرت مدار و انضباط ناپایدار بودند. محقق برای کمک به والدین به منظور رها شدن از این شیوه های تادیب، آموزش های رفتاری فرزندپروری را معرفی کرد که به والدین در یادگیری روش های بهتری برای کار با کودکان ADHD شان کمک می کند.

پرورش و تادیب کودکان

اخیرا، مقاله ی جالبی یافتم که در مجله ی آکادمی آمریکایی کودک و نوجوان به چاپ رسیده بود. آنها در مورد ارتباط میان عدم ثبات پدر در والدگری و علائم شدید بی توجهی در کودک دچار ADHD بحث می کردند. عموما پدرانی که نقش مراقبتی کمتری دارند، نیاز است که در روش های فرزندپروری شان بیشتر دقت کنند و آگاهتر باشند. از آنجا که بی ثباتی نه تنها رفتارهای منفی را در کودک جرقه می زند بلکه به استرس مادران که غالبا مراقبت کننده ی اصلی هستند نیز می افزاید. برای انضباط بیشتر در کودک دچار ADHD، تادیب باثبات از جانب هر دو والد الزامی است. به عنوان پدر، این مطالعه به من در ارزیابی دوباره ی نقشم کمک کرد و بدین ترتیب در مراقبت از پسرمان به عنوان والدی کمکی و همکار برای همسرم عمل کردم.
تشویق رفتارهای مثبت و نادیده گرفتن طغیان های منفی
برای تغییر رفتارهای والدگری کمتر موثر از امروز و برای ارتقای اثربخشی اقدامات تادیبی تان، نیاز است که به جای واکنش به رفتارهای منفی، بر تشویق و تقویت رفتارهای مثبت متمرکز شوید. نتایج مطالعه ای در مجله ی دانشگاهی کارکردهای مغز و رفتار نشان داد که کودکان دچار ADHD به دلیل حساسیت بالاتر مغزشان به جستجوی محرک های تقویت کننده، به تقویت مثبت واکنش بهتری نشان می دهند.
این نتیجه می تواند برای والدین گیج کننده باشد و سوالشان این باشد که چرا کودک ADHD در عین اینکه محرک تقویت کننده می خواهد بدرفتاری نشان می دهد؟ در حالی که واقعیت این است که آنچه ما والدین به عنوان پاداش در نظر می گیریم متمایز از نظر کودک دچار ADHD است.
برای مغز بیش از حد فعال آنان، هر نوع درگیری یک محرک پاداش است. برای نمونه کودک در حین انجام تکالیف خانه چیزی را پرتاب می کند و والدین از طریق حذف امتیاز یا جریمه کردن او را تنبیه می کنند. کودک دچار ADHD تقویت شده از آنجا که درگیری مورد نیاز مغزش را دریافت کرده است.
در عوض به والدین توصیه می شود که این انفجارها و طغیان ها را تا جایی که کسی در خطر نباشد نادیده بگیرند. زمانی که کودک آرام گرفت، مجددا با کودک درگیر شوید. اگر به طور پیوسته توجه تقویت کننده ای را برای طغیان هایشان دریافت نکنند و والدین تنها بر رفتارها مثبت شان به طور فعال متمرکز شوند، کودکان دچار ADHD به طور طبیعی شروع به نشان دادن رفتارهای مطلوب می کنند. بسیاری از برنامه های تعدیل رفتار بر این نوع تادیب متمرکز می شوند، از آنجا که در ایجاد تغییر به شدت اثربخش بوده اند. یک راه حل اثربخش برای زمانی که نمی توان رفتار منفی را نادیده گرفت
اگرچه کودکان ممکن است در جست و جوی تحریک و فعالیت، عجیب و غریب به نظر آیند، اما فعالیت آنها ممکن است خیلی زیاد شود و منجر به تجربه ی شکست بزرگی در توانایی تنظیم هیجانی شود. در این زمان والدین برای کمک به کودکشان، باید مکانی امن را فراهم کنند تا آرامش ذهنی و هیجانی شان را مجددا به دست آورند.
این مکان آرام نباید به عنوان تنبیه در نظر گرفته شود زیرا در این صورت اثربخشی اش را از دست خواهد داد. در عوض، به کودکتان توضیح دهید که این فضا و مکان جایی است که بتوانند احساساتشان را پردازش کنند. این مکان باید خالی از عوامل پرت کننده ی حواس باشد تا به کودکتان اجازه ی تمرکز بر احساسات شدید را بدهد. از طریق همکاری با محل تحصیل فرزندتان برای ایجاد یک برنامه آموزشی انفرادی (IEP) نیز می توانید اطمینان حاصل کنید که در مدرسه فرزندتان جایگاهی مشابه دارد.
اخیرا، در حین جستجوی اینترنت برای چگونگی تادیب کودک ، مطالعات زیادی را دیدم که به اختلالات همایند در کودکان ADHD ، مانند اختلال رفتار مقابله ای و اختلال وسواسی جبری اشاره داشتند. در صورتی که روی اجرای راهبردهای عملی متمرکزید و اگر کودکتان مسائل بیشینه ای دارد از نظر من این برنامه ها و مطالعات ممکن است در یافتن راهی برای پاسخگویی به نیازهایشان موثر باشند.

مقالات مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید

keyboard_arrow_up