خانواده درمانی چیست؟

چرا خانواده درمانی…؟
زیرا به درد خانواده می پردازد.
همانطور که عبارت ویرجینیا ستیر نشان می دهد خانواده درمانی برای بررسی درد خانواده و التیام زخم های خانواده ضروری است.
همه ی ما زندگی مان را با یک خانواده شروع می کنیم، یا خانواده شکل گرفته از خویشاوندان خونی، یا خانواده ای که ما را به فرزندی پذیرفته اند و یا خانواده ای که با آنها در پرورشگاه بزرگ شده ایم. خانواده ای که از هنگام تولد با آنها بزرگ شده ایم تمامی جنبه های زندگی ما از اولین تا آخرین لحظات را تحت تاثیر قرار می دهند.
خانواده آنچه که هستیم و آنچه که می شویم را تحت تاثیر قرار می دهد. ما زبان، عادت ها، مراسم و آداب و رسوم، و چگونگی دیدن دنیای اطرافمان را در بستر خانواده مان یاد می گیریم. هم چنین در خانواده و از طریق روابط اولیه مان یاد می گیریم که چگونه عشق بورزیم و چگونه با دیگران تعامل کنیم. اگر در خانواده های آسیب دیده که با روابط مشکل دارند بزرگ شویم ما نیز در روابطمان با مشکل مواجه می شویم. اگرچه این اتفاقی ناخوشایند است اما غیرقابل تغییر نیست. تقریبا تمامی خانواده ها زمان هایی با مشکل و بدکارکردی مواجه می شوند اما اکثریت آنها از این مشکل گذر می کنند و حس شادمانی و کامل بودن را مجددا بدست می آورند.
خانواده درمانی به خانواده ها راهی برای ایجاد یا حفظ یک خانواده سالم، شادمان و مولد را می آموزد.

 خانواده درمانی

خانواده درمانی یا مشاوره خانواده چیست؟
خانواده درمانی یا مشاوره خانواده یک نوع درمان است که برای بررسی مسائل خاصی که سلامت و کارکرد خانواده را تحت تاثیر قرار می دهند پدید آمده است. این درمان می تواند به خانواده در گذراندن یک بازه زمانی سخت، یک انتقال مهم، یا مشکلات سلامت رفتاری یا ذهنی در اعضای خانواده کمک کند. خانواده درمانی مشکلات افراد را در بستر واحدی بزرگتر می نگرد: خانواده. مفروضه ی این نوع درمان این است که بدون فهم پویایی های گروه، نمی توان مشکلات را به طور موفقیت آمیزی بررسی و حل کرد. نحوه عملکرد خانواده بر چگونگی مشکلات مراجع تاثیر می گذارد.
خانواده درمانی از تمرین ها و تکنیک های رفتار درمانی، شناخت درمانی، درمان بین فردی، یا دیگر انواع رویکردهای درمان فردی می تواند استفاده کند. همچون درمان های دیگر، تکنیک ها بر اساس مشکلات خاصی که مراجع یا مراجعان نشان می دهند انتخاب می شوند.
مشکلات رفتاری یا هیجانی در کودکان دلیل شایعی برای ملاقات با یک خانواده درمانگر است. مشکلات یک کودک در خلا ایجاد نمی شود، آنها در بستر خانواده ایجاد می شوند و باید درون بستر خانواده نیز بررسی شوند.
باید ذکر کرد که در خانواده درمانی یا مشاوره خانواده اصطلاح خانواده الزاما به معنای پیوندهای خونی نیست. در این بافت «خانواده» هر کسی است که «نقش حمایتی طولانی مدتی را در زندگی فرد بازی می کند که ممکن است به معنای خویشاوندی خونی یا اعضای یک خانوار نباشد».
انواع رایج خانواده درمانی عبارتند از:
بوئنی: این نوع از خانواده درمانی بهترین انتخاب برای موقعیت هایی است که افراد نمی توانند یا نمی خواهند اعضای دیگر خانواده را در درمان وارد کنند. درمان بوئنی بر اساس دو مفهوم اساسی شکل گرفته، مثلث سازی (تمایل طبیعی به برون ریزی مشکلات در صحبت با یک نفر سوم) و متمایز ساختن (یادگیری اینکه در روابط خانوادگی واکنش هیجانی کمتری را نشان دهند).
ساختاری: درمان ساختاری بر سازگار کردن و تقویت نظام خانواده متمرکز می شود تا مطمئن شود که والدین کنترل را در دست دارند و هم کودکان و هم بزرگسالان مرزهای مناسبی را دارند. در این درمان درمانگر به خانواده می پیوندد تا توانایی آنها را مشاهده و بهبود دهد و به خانواده برای بهبود روابط شان کمک کند.
سیستمی: این مدل نوعی از درمان است که بر ارتباطات ناهشیار و معنی پشت رفتارهای اعضای خانواده متمرکز است. درمانگر در این نوع درمان خنثی و دور می ایستد، و به اعضای خانواده اجازه می دهد که در مشکلات و مسائل شان به عنوان یک خانواده عمیق تر شیرجه بزنند.
راهبردی: این نوع درمان خلاصه و مستقیم تر از بقیه است و درمانگر تکالیفی خانگی را برای خانواده تعیین می کند. این تکلیف خانگی با قصد تغییر روش تعامل اعضای خانواده، ارزیابی و انطباق روش تعاملات و تصمیم گیری خانواده تعیین می شود. درمانگر در این درمان در موضع قدرت قرار می گیرد تا به اعضای دیگر خانواده که معمولا قدرت چندانی برای ارتباط با دیگر اعضا ندارند، قدرت لازم را بدهد.
مشاور خانواده چه آموزش هایی را دریافت می کند؟
با توجه به توضیحات بالا درمانگر ممکن است برای ایفای نقش های متفاوتی فراخوانده شود. و برای ایفای نقش های متعدد نیاز به میزان زیادی از موزش، تحصیلات رسمی و آزمون برای اطمینان از آمدگی و صلاحیت درمانگر است. اگرچه خانواده درمانگران ممکن است روش های و تکنیک های متنوع زیادی را داشته باشند اما همه ی آنها باید حداقل تجربه اندکی در درمان این حوزه ها داشته باشند:
مشکلات رفتاری کودک و نوجوان
سوگ
اضطراب و افسردگی
مسائل جنسیتی (هویت جنسی)
ناباروری
تعارضات زناشویی
سوءمصرف مواد
دلایل رایج دیگر برای ارجاع به خانواده درمانی عبارتند از:
زمانی که کودک گزارش مشکلات مدرسه، سوءمصرف مواد، یا اختلال خوردن دارد
ترومای مهم یا تغییری که کل خانواده را تحت تاثیر قرار دهد (برای نمونه جابه جایی به یک خانه جدید، بلایای طبیعی، زندانی شدن یکی از اعضای خانواده
از دست دادن غیرمنتظره یا تروماتیک یکی از اعضای خانواده
سازگاری با یک عضو جدید خانواده (برای مثال تولد خواهر برادر، به فرزندی پذیرفتن، ورود یک پدربزرگ یا مادربزرگ به خانواده و خانه)
خشونت خانگی
خیانت
طلاق
برای درمان این مشکلات و مسائل دیگر درمانگران باید:
چگونگی تعامل افراد را در واحد خانواده مشاهده کنند
مشکلات ارتباطی را ارزیابی و حل و فصل کنند
تشخیص و درمان اختلالات روانی درون بستر خانواده
هدایت مراجعان در جریان بحران هایی چون طلاق یا مرگ عزیزان
برجسته کردن الگوهای رفتاری یا ارتباطی مشکل دار
کمک به جایگزین ساختن رفتارهای مخرب با رفتارهای سالم
هدف خانواده درمانی چیست؟
برای آنکه جهان را درست کنیم، باید ابتدا یک ملت را درست کنیم، برای درست کردن یک ملت، باید ابتدا به خانواده نظم و سامان دهیم و برای درست کردن خانواده باید ابتدا زندگی شخصی مان را غنی کنیم؛ باید ابتدا قلب هایمان را مملو از عشق کنیم.
کنفوسیوس
در کل هدف خانواده درمانی عبارت است از:
کار کردن با هم برای التیام هر گونه مشکلات روانی، هیجانی، یا روانشناختی که خانواده را از هم پاشیده است.
برای کمک به خانواده برای همکاری با هم در راستای یک زندگی خانوادگی سالم، خانواده درمانگران باید به اعضای خانواده در بهبود روابط، حل مشکلات خانوادگی، فهم و مدیریت موقعیت های خاص خانوادگی، و خلق یک فضای خانگی بهتر کمک کنند. به طور کلی تر هدف خانواده درمانی به مشکلات خاص فعلی مراجع بستگی دارد.
منابع:
https://positivepsychologyprogram.com/family-therapy/
https://healthypsych.com/family-therapy/

مقالات مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید

keyboard_arrow_up